အမွတ္တမဲ႔မွ အမွတ္တရသို႔ .....

      အမွတ္တမဲ႔နဲ႔ အမွတ္တရဆိုတဲ႔ စကားေတြက မိတ္ေဆြေျပာဖူးမွာပါ။ ဒီစကားႏွစ္လံုးမွာ အမွတ္တရဆို တာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က ပိုၿပီးစိတ္ေတြ႔တယ္။ လူေတြ သူမ်ားအေပၚအမွတ္တမဲ႔ရွိတတ္ေပမယ္႔ ကိုယ္႔ ကိုေတာ႔အမွတ္တရသာ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ မဟုတ္လား။ အမွတ္တမဲ႔နဲ႔ အမွတ္တရ ဘာကြာသလဲ?အမွတ္တ
မဲ႔ဆိုတဲ႔အခါ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိဘူး။ၿပီးေတာ႔ခံစားခ်က္လည္းကင္းတယ္။ဆင္ျခင္ဥာဏ္လည္းမပါဘူး။ဒီေတာ႔ 
အမွတ္တမဲ႔ ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္မိတဲ႔အခါတိုင္း ဘာကိုဘာ႔ေၾကာင္႔လုပ္ရတယ္ဆိုတဲ႔ ရည္ ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လုပ္တာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ ၀မ္းသာျခင္း၊ ၀မ္းနည္းျခင္းသေဘာ၊ ေမတၱာေစတနာသေဘာေတြ လည္း မပါေတာ႔ဘူး။ အေၾကာင္းနဲ႔အက်ိဳးဆက္စပ္ၿပီး ေတြးေခၚလုပ္ေဆာင္မႈမ်ိဳးလည္းမရွိဘူး။ဒါေၾကာင္႔အမွတ္တမဲ႔ေတြဟာအႏႈတ္
သေဘာျဖစ္တယ္။အမွတ္တမဲ႔ ျဖစ္ခံရသူမွာစိတ္အားငယ္ၿပီးသိမ္ငယ္စရာေတြခ်ည္းပါပဲ။ဒါေပမယ္႔အမွတ္တရ
က်ေတာ႔ ဒီလိုမဟုတ္ျပန္ေလဘူး။

         အမွတ္တရလုပ္ကိုင္ေျပာဆိုႀကံစည္မႈေတြမွာရည္ရြယ္ခ်က္ပါတယ္။ပန္းတိုင္ရွိတယ္။ခံစားခ်က္လည္း
ပါတယ္။ ေကာင္းတယ္ ေျပာေျပာ၊ဆိုးတယ္ေျပာေျပာ ေစတနာစိတ္သေဘာယွဥ္တယ္။ဒါေၾကာင္႔ကံေျမာက္
တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ အမွတ္တရေတြ က ဆင္ျခင္ဥာဏ္နဲ႔လုပ္တာေတြျဖစ္တယ္။အေၾကာင္းနဲ႔အ
က်ိဳးဆက္စပ္ပံုကို နားလည္ၿပီး ကိုယ္ေမွ်ာ္လင္႔တဲ႔အက်ိဳးကိုရခ်င္လို႔ ဒီအက်ိဳး ကိုျဖစ္ေစတဲ႔အေၾကာင္းတရား
ကို အမွားအမွန္ အေကာင္းအဆိုးေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္မႈနဲ႔ လုပ္ေဆာင္တာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔မိတ္ေဆြလည္း အမွတ္တရပဲျဖစ္ခ်င္မယ္ဆိုတာ သိေနတယ္။ မိတ္ေဆြ သေဘာတူပါရဲ႕လား?

     စဥ္းစားဖို႔က ေလာကႀကီးထဲမွာမိတ္ေဆြရွိတယ္။ကၽြန္ေတာ္လည္းရွိတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ေလာကထဲ
မွာ အမွတ္တမဲ႔ေတြ လား?အမွတ္တရေတြလား?အမွတ္တမဲ႔လို႔အရင္ေျပာၾကည္႔မယ္။အမွတ္တမဲ႔ကၽြန္ေတာ္႔
အတြက္ လူ႔ဘ၀မွာပန္းတိုင္ထားဖို႔ မလိုဘူး။ လူ႔ဘ၀အဓိပၸါယ္၊ အႏွစ္သာရ၊ လူပီသ မႈေတြဟာရယ္စရာေတြ
 ျဖစ္ကုန္တယ္။ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာေတြကလည္း လုပ္ခ်င္လုပ္၊ မလုပ္ ခ်င္ေနဆိုတဲ႔သေဘာရတယ္။
 စာရိတၱဆိုတာလည္း မလိုေတာ႔ဘူး။ ရိုးသားမႈေတြ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားေ တြ ၊ ပရဟိတသေဘာေတြ ဒါနသီလဘာ၀နာဆိုတာေတြ၊ မိဘေက်းဇူး၊ ဆရာ႔ေက်းဇူးေတြ၊ ေလာက ပါလ တရားေတြအားလံုးအားလံုး သဲထဲေရသြန္ေပါ႔။ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔ဒါေတြအားလံုးကရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔၊ခံစားခ်က္ေစတနာနဲ႔၊ ေၾကာင္းက်ိဳး
သိမႈေတြနဲ႔လုပ္ရတာမ်ိဳးေၾကာင္႔ပါပဲ။ .................... 
     ဒါဆို အမွတ္တရ လို႔ ျပင္ၿပီးေျပာၾကည္႔မယ္။ လူ႔ဘ၀မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုသိရေတာ႔မွာေပါ႔။ပန္းတိုင္ထား
ရေတာ႔မွာေပါ႔။လူ႔ဘ၀ရဲ႕အဓိပၸါယ္အႏွစ္သာရေတြကိုရွာရေတာ႔မွာေပါ႔။ ေက်းဇူးေတြသိရေတာ႔မွာေပါ႔။အမွတ္
တမဲ႔ေနလို႔မရေတာ႔ဘူး။အေျဖရတာ၊မရတာအသာထားရွာရမယ္႔တာ၀န္ရွိလာၿပီ။မိတ္ေဆြရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္ကို 
ၾကည္႔ လိုက္ပါ။ ေရေျမေတာေတာင္သဘာ၀ေတြ၊ တိရိစၦာန္ ေတြဟာ ရည္ရြယ္ခ်က္အသီသီးအတြက္ ရွိေန ၾကတယ္။ လမင္းႀကီးက ညမွာသာဖို႔ေပါ႔။ ေျမႀကီးကျမက္ပင္ေတြအတြက္၊ ျမက္ေတြက တိရိစၦာန္ေတြအ တြက္၊ တိရိစၦာန္က လူေတြအတြက္ရွိရတယ္ဆို္ွမွားမလား။ ဒါျဖင္႔ လူက ဘာအတြက္မ်ား ျဖစ္မလဲ?  ၿပီးေတာ႔ လူမွာ တိရိစၦာန္ထက္သာတဲ႔ သိစိတ္ရွိတယ္။ မွားမွန္ ေကာင္းဆိုး ခြဲတတ္တယ္။ ဘုရားတရား သိ တယ္။ ၀ဋ္ကိုေၾကာက္တတ္တယ္။ လူ႔ခႏၵာအစိတ္အပိုင္း တစ္ခုခ်င္းကလည္း သူ႔တာ၀န္နဲ႔သူ။ သူ႔ရည္ရြယ္ ခ်က္နဲ႔သူ။ ပိုၿပီး ထူးဆန္းတာက စိတ္ဆိုတဲ႔ လူရဲ႕အာရံုကိုသိ တတ္တဲ႔ သေဘာပဲ။ ဒါဆို လူဟာ အမွတ္တရ အျဖစ္ ေပၚထြန္းလာတယ္ဆိုတာကို လက္ခံၿပီလား။ဒါျဖင္႔ဘယ္လိုမ်ားအမွတ္ရဘ၀ကို ေရာက္လာရပါလိမ္႔။
 ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမ်ားေလာကထဲျဖစ္တည္လာပါလိမ္႔။ ၿပီးခဲ႔တဲ႔အရင္ဘ၀က ျဖစ္ေစခဲ႔တယ္ဆိုရင္ အဲ႔ဒါကို
ျဖစ္ေစ တဲ႔ အရင္ဘ၀ကေရာ?အဲ႔ဒါျဖစ္ေစတဲ႔ ေရွးေရွ႕ဘ၀ကေရာ၊အဲဒါကို ျဖစ္ေစတဲ႔ေရွ႕ေရွ႕ေရွ႕ဘ၀ကေရာ
..............?????????????????? 
တစ္နည္းအားျဖင္႔ သံသရာထဲက ကၽြန္ေတာ႔ဘ၀ရဲ႕ ကနဦးအမွတ္(၁)ဘ၀က ဘယ္လိုျဖစ္ခဲ႔တာပါလိမ္႔။