အျပစ္ရွိတယ္ မရွိဘူးဆိုတာေတြကို
သူမ်ားေတြေျပာတာ ၾကားလည္းၾကားခဲ႔ဖူးပါရဲ႕။ကိုယ္ကသူမ်ားကို
ေျပာလည္း ေျပာခဲ႔ဖူးပါရဲ႕။ ကိုယ္႔ကို ေျပာလာတာလည္း ခံခဲ႔ဖူးပါရဲ႕ဗ်ာ။ ကေလးတုန္းကလည္းကေလးမို႔လို႔၊
လူငယ္ေတာ႔လည္းလူငယ္မို႔၊လူႀကီးျဖစ္လာ ေတာ႔လည္းလူႀကီးျဖစ္လာလို႔ဒီစကားေတြနဲ႔မကင္းႏိုင္ေပါင္ဗ်ာ။
ဒါေပမယ္႔ ေနပါအံုး ဒီအျပစ္ ဆိုတဲ႔စကားႀကီးကဘာႀကီးတုန္း။အကုသိုလ္လို႔ဆိုရမလား၊မေကာင္းမႈလို႔ ေျပာ
ရမလား။ မတရားမႈလို႔ပဲ သတ္မွတ္ရ မလား။ အဓမၼမႈလို႔ပဲကင္ပြန္းတပ္ရမလား။ဒါမွမဟုတ္ရင္အမွားလို႔ေျပာ
မလား။ ဒါမွမဟုတ္ အဆိုးလို႔ဆိုမလား။ မမွားဘူး ထင္ပါရဲ႕။ ဒါေပမယ္႔အျပစ္ဆိုတဲ႔စကားကိုပဲလြယ္လြယ္သံုး
ၾကပါစို႔။ အျပစ္ရွိတယ္္၊ မရွိဘူး၊ ေျပာတဲ႔အခါ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစား မိတာတစ္ခုရွိတယ္။ အဲ႔ဒါက အျပစ္ရွိမရွိကို ခ်ိန္ထိုးတဲ႔ စံႏႈန္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ဥပေဒစည္းကမ္းတစ္ခုရွိိတယ္ဆိုတာကိုေပါ႔။ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အျပစ္
ရွိတယ္လို႔ေျပာဖို႔ခ်ိန္ထုိးသတ္မွတ္တဲ႔ ေက်ာင္းစည္းကမ္းရွိရမယ္။၀န္ထမ္းတစ္ ေယာက္အျပစ္ရွိတယ္လို႔ေျပာ
ဖို႔ဌာနစည္ကမ္းရွိရယ္။ထို႔အတူကုမၸဏီစည္းကမ္း၊ရပ္ရြာစည္းကမ္း၊ ႏိုင္ငံဥပေဒ မ်ား၊ စသျဖင္႔ ရွိရမယ္။ ဒီလို
စည္းကမ္းဥပေဒေတြ မရွိဘဲနဲ႔ အျပစ္ရွိတယ္လို႔ သတ္မွတ္ဖို႔ မျဖစ္ဘူး မဟုတ္လားဗ်ာ။ ဒါတင္ဘယ္က အံုးမလဲ.. အျပစ္ရွိတယ္ဆိုတာကို သက္ေသျပေနတဲ႔ လကၡဏာေတြလည္း ရွိရအံုးမယ္။ သက္ေသ မရွိဘဲနဲ႔
အျပစ္ရွိတယ္လို႔ ဘယ္႔ႏွယ္ေျပာလို႔ရမွာတုန္း။ ဟုတ္တယ္ေနာ္။ ေဆးခန္းကိုလာတဲ႔လူနာက ဘာေရာဂါျဖစ္
လို႔ ညာေရာဂါျဖစ္လို႔ ေျပာတဲ႔အခါဆရာ၀န္ကမ်က္လံုးၿဖဲၾကည္႔ရတယ္ေလ။ပါးစပ္၊လွ်ာကိုၾကည္႔ရတယ္ေလ။
အခုေတာ႔ ပုိၿပီးတိက်ေအာင္ ဓါတ္မွန္ေတြ ဘာေတြရုိက္၊ ေသြးေတြစစ္ၾကည္႔ရတယ္မဟုတ္လား။လကၡဏာ
သက္ေသေတြ ၾကည္႔ၿပီးမွ ကြက္တိေျပာရတယ္ဗ်။ ဒီေတာ႔ အျပစ္ရွိ တယ္လို႔ေျပာတဲ႔အခါ အျပစ္လုပ္ထား
ေၾကာင္း လကၡဏာသက္ေသ ရွိရမွာေပါ႔။ ဒါနဲ႔မၿပီးေသးဘူးဗ်။အျပစ္ရွိတဲ႔သူကိုဘာအျပစ္ဒဏ္က်ခံသင္႔သလဲ
ဆိုတာ ရွိေသးတယ္။အျပစ္လုပ္မွေတာ႔အျပစ္ရဲ႕အဖိုးအခခံရမွာေပါ႔ဗ်ာ။ဒီေန႔ေထာင္ ေတြရွိေနတာဒါ႔အတြက္
မဟုတ္ လား။ ဒါေၾကာင္႔တရားရံုးမွာ တရားသူႀကီးက တရားခံကို အျပစ္ထင္ရွားလို႔ ျပစ္ဒဏ္ခ်ေန ပံုေလးကို မ်က္စိထဲျမင္ၾကည္႔လိုက္ပါ။ ဥပေဒ ပုဒ္မ ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ်နဲ႔ ညွိစြန္းေၾကာင္းသက္ေသထင္ရွားတဲ႔အတြက္ တရားခံေမာင္ျဖဴ၊ ေမာင္၀ါ ေထာင္ဒဏ္မည္မွ်က်ခံေစေပါ႔။ ဒါနဲ႔ဘာဆိုင္လို႔ဒါေတြေျပာေနတာလဲလို႔မိတ္ေဆြ
ေမးခ်င္ေမး မွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ဒီလို.................
ေျပာလည္း ေျပာခဲ႔ဖူးပါရဲ႕။ ကိုယ္႔ကို ေျပာလာတာလည္း ခံခဲ႔ဖူးပါရဲ႕ဗ်ာ။ ကေလးတုန္းကလည္းကေလးမို႔လို႔၊
လူငယ္ေတာ႔လည္းလူငယ္မို႔၊လူႀကီးျဖစ္လာ ေတာ႔လည္းလူႀကီးျဖစ္လာလို႔ဒီစကားေတြနဲ႔မကင္းႏိုင္ေပါင္ဗ်ာ။
ဒါေပမယ္႔ ေနပါအံုး ဒီအျပစ္ ဆိုတဲ႔စကားႀကီးကဘာႀကီးတုန္း။အကုသိုလ္လို႔ဆိုရမလား၊မေကာင္းမႈလို႔ ေျပာ
ရမလား။ မတရားမႈလို႔ပဲ သတ္မွတ္ရ မလား။ အဓမၼမႈလို႔ပဲကင္ပြန္းတပ္ရမလား။ဒါမွမဟုတ္ရင္အမွားလို႔ေျပာ
မလား။ ဒါမွမဟုတ္ အဆိုးလို႔ဆိုမလား။ မမွားဘူး ထင္ပါရဲ႕။ ဒါေပမယ္႔အျပစ္ဆိုတဲ႔စကားကိုပဲလြယ္လြယ္သံုး
ၾကပါစို႔။ အျပစ္ရွိတယ္္၊ မရွိဘူး၊ ေျပာတဲ႔အခါ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစား မိတာတစ္ခုရွိတယ္။ အဲ႔ဒါက အျပစ္ရွိမရွိကို ခ်ိန္ထိုးတဲ႔ စံႏႈန္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ဥပေဒစည္းကမ္းတစ္ခုရွိိတယ္ဆိုတာကိုေပါ႔။ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အျပစ္
ရွိတယ္လို႔ေျပာဖို႔ခ်ိန္ထုိးသတ္မွတ္တဲ႔ ေက်ာင္းစည္းကမ္းရွိရမယ္။၀န္ထမ္းတစ္ ေယာက္အျပစ္ရွိတယ္လို႔ေျပာ
ဖို႔ဌာနစည္ကမ္းရွိရယ္။ထို႔အတူကုမၸဏီစည္းကမ္း၊ရပ္ရြာစည္းကမ္း၊ ႏိုင္ငံဥပေဒ မ်ား၊ စသျဖင္႔ ရွိရမယ္။ ဒီလို
စည္းကမ္းဥပေဒေတြ မရွိဘဲနဲ႔ အျပစ္ရွိတယ္လို႔ သတ္မွတ္ဖို႔ မျဖစ္ဘူး မဟုတ္လားဗ်ာ။ ဒါတင္ဘယ္က အံုးမလဲ.. အျပစ္ရွိတယ္ဆိုတာကို သက္ေသျပေနတဲ႔ လကၡဏာေတြလည္း ရွိရအံုးမယ္။ သက္ေသ မရွိဘဲနဲ႔
အျပစ္ရွိတယ္လို႔ ဘယ္႔ႏွယ္ေျပာလို႔ရမွာတုန္း။ ဟုတ္တယ္ေနာ္။ ေဆးခန္းကိုလာတဲ႔လူနာက ဘာေရာဂါျဖစ္
လို႔ ညာေရာဂါျဖစ္လို႔ ေျပာတဲ႔အခါဆရာ၀န္ကမ်က္လံုးၿဖဲၾကည္႔ရတယ္ေလ။ပါးစပ္၊လွ်ာကိုၾကည္႔ရတယ္ေလ။
အခုေတာ႔ ပုိၿပီးတိက်ေအာင္ ဓါတ္မွန္ေတြ ဘာေတြရုိက္၊ ေသြးေတြစစ္ၾကည္႔ရတယ္မဟုတ္လား။လကၡဏာ
သက္ေသေတြ ၾကည္႔ၿပီးမွ ကြက္တိေျပာရတယ္ဗ်။ ဒီေတာ႔ အျပစ္ရွိ တယ္လို႔ေျပာတဲ႔အခါ အျပစ္လုပ္ထား
ေၾကာင္း လကၡဏာသက္ေသ ရွိရမွာေပါ႔။ ဒါနဲ႔မၿပီးေသးဘူးဗ်။အျပစ္ရွိတဲ႔သူကိုဘာအျပစ္ဒဏ္က်ခံသင္႔သလဲ
ဆိုတာ ရွိေသးတယ္။အျပစ္လုပ္မွေတာ႔အျပစ္ရဲ႕အဖိုးအခခံရမွာေပါ႔ဗ်ာ။ဒီေန႔ေထာင္ ေတြရွိေနတာဒါ႔အတြက္
မဟုတ္ လား။ ဒါေၾကာင္႔တရားရံုးမွာ တရားသူႀကီးက တရားခံကို အျပစ္ထင္ရွားလို႔ ျပစ္ဒဏ္ခ်ေန ပံုေလးကို မ်က္စိထဲျမင္ၾကည္႔လိုက္ပါ။ ဥပေဒ ပုဒ္မ ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ်နဲ႔ ညွိစြန္းေၾကာင္းသက္ေသထင္ရွားတဲ႔အတြက္ တရားခံေမာင္ျဖဴ၊ ေမာင္၀ါ ေထာင္ဒဏ္မည္မွ်က်ခံေစေပါ႔။ ဒါနဲ႔ဘာဆိုင္လို႔ဒါေတြေျပာေနတာလဲလို႔မိတ္ေဆြ
ေမးခ်င္ေမး မွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ဒီလို.................
ကၽြန္ေတာ္တို႔လူသားေတြအားလံုးဟာလူ႔ေဘာင္ေလာကမွာအားလံုးလိုက္နာၾကရမယ္႔လူ႔ဥပေဒႀကီးကို
ခ်ိဳးေဖာက္ တဲ႔အျပစ္ ရွိေနၾကတယ္။ အျပစ္ရွိေၾကာင္းလကၡဏာေတြကလည္း အလြန္ထင္ရွားေနၾကတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ အျပစ္ရဲ႕အဖိုးအခ အျပစ္ဒဏ္ကိုလည္းခံဖို႔ရွိေနၾကတယ္။နားမရႈပ္သြားပါနဲ႔ဗ်ာ။ဒီလိုပါ။လူ႔ေလာက
မွာ လူေတြအားလံုးက လိုက္နာရမယ္လို႔တညီတညြတ္တည္းလက္ခံထားာကတဲ႔လူ႔ဥပေဒႀကီးတစ္ခုရွိတယ္။
အဲ႔ဒီဥပေဒက လူမ်ိဳး၊ ဘာသာနဲ႔မဆိုင္ဘူး။ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔မပတ္သက္ဘူး။ကမၻာ႔လူသားမွန္သမွ်နဲ႔ပတ္သက္
ေနတဲ႔ လူ႔ဥပေဒျဖစ္တယ။ ဒီဥပေဒက နာမည္မရွိဘူး။ ေခါင္းစဥ္ တပ္မရဘူး။ ဒါေပမယ္႔ မုခ်ရွိေနတယ္။အဲ႔ဒီ
ဥပေဒက တျခားဟုတ္ရိုးလား။ တကိုယ္ေကာင္းမဆန္ရ၊ အတၱမာနမရွိရ၊ ဥပေဒပဲ ျဖစ္တယ္ဗ်။ ေလာကမွာ အရက္ သမား၊ ဖဲသမား၊ ဘိန္းစား၊ သူခိုး၊ ဓါးျပ၊ လူမိုက္ ဆိုတာ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းေတာ႔ သိပ္စည္းလံုးၿပီး ခ်စ္ၾကတာ။ သူေတာ္ခ်င္းခ်င္း သတင္း ေလြ႔ေလြ႔ဆိုသလိုအတူေနလို႔ရသဗ်။အခ်င္းခ်င္းအေပၚသည္းခံမွခံပဲ။
ဖဲသမားခ်င္း ပိုက္ဆံေခ်းဖို႔ သိပ္လြယ္။ ဒါေပမယ္႔တကိုယ္ ေကာင္းဆန္တဲ႔သူ၊အတၱမာနႀကီးသူမ်ားမွာ ႏွစ္
ေယာက္ေနလို႔ေတာင္မရဘူးဗ်။ ဂူတစ္ဂူထဲ ျခေသၤ႔ႏွစ္ေကာင္ေအာင္းလို႔ မျဖစ္ ဘူးဗ်ာ။ ဒါေၾကာင္႔ တကိုယ္
ေကာင္း ဆန္တဲ႔သူ၊ ကိုယ္႔ဘို႔ပဲၾကည္႔သူကို ဘယ္လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းကမွလက္ခံေလ႔မရွိဘူး။ ႏွာေခါင္းရွံဳ႕
ၾကသဗ်။ ကိုင္း... အခုမွပဲ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ႔ဆီေရာက္ေတာ႔တယ္။ မိတ္ေဆြက အရက္ေတြ၊ ဘိန္းေတြ၊ ဖဲေတြထားလို႔ကြမ္းယာ ေဆးလိပ္ေတာင္ ျမည္းစမ္းဖူးမယ္လို႔မထင္ဘူးဗ်။ဒါေပမယ္႔အတၱႀကီးဖူးတယ္မဟုတ္
လား။ တကိုယ္ေကာင္းစိတ္လည္းရွိဖူး တယ္မဟုတ္လားဗ်ာ။ လိုရင္းရွာေတာ႔ ကိုယ္ခ်င္းစာဆိုတာ ကိုယ္က သူ႔ေနရာမွာေနၿပီး ၊ခံစားေပးတာ မဟုတ္လား။ သူ႔ေနရာမွာ ငါဆို ရင္ငါေကာခံႏိုင္ပါ႔မလား ဆိုၿပီးေတာ႔ေပါ႔။ လူဆိုတာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို အခ်စ္ဆံုးပါ။ ဒီကေန႔ အတၱနဲ႔ ပရ မွ်ရမယ္။ ဘာညာဆိုတာ ႀကည္႔ေကာင္းေအာင္
ေျပာၾကရတာ။ တစ္ကယ္ေတာ႔ တကိုယ္ေကာင္းစိတ္၊ အတၱစိတ္ဆိုတာ လံုးလံုးပယ္ရမွာ ျဖစ္တယ္။ဒါမွသာ
အျပစ္ကင္းမွာ၊ အကုသိုလ္ကင္းမွာ၊ မတရားမႈ၊ ဆိုးညစ္မႈ၊ မွားယြင္းမႈ ကင္းမွာေပါ႔။ ဒီကေန႔ အဓမၼအမႈေတြ၊ ကံသံုးပါးက်ဴးမႈေတြဟာ ငါ ဆိုတဲ႔ အတၱအေပၚမွီၿပီး ျဖစ္တာမဟုတ္လား။ ငါလိုခ်င္တယ္။ ငါရခ်င္တယ္။ ငါ
ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ငါခံစားခ်င္တယ္။ ဆိုေတာ႔ ငါေတြ ဆံုးပါအံုးေတာ႔မလား။ ဒါေတြကို ျဖည္႔ဆည္းဖို႔လူေတြလုပ္
ၾက၊ က်င္႔ၾက၊က်ိဳးုစားရုန္းကန္ေနၾကတာကိုဘ၀လို႔ ေခၚၾကတာပဲမဟုတ္လားဗ်ာ။တကိုယ္ေကာင္းစိတ္၊အတၱ
သေဘာေတြေၾကာင္႔ အိမ္ေထာင္မွာမသာယာဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ လင္နဲ႔မယား လွ်ာနဲ႔သြားလို႔ ဆိုၾကတာမဟုတ္
လား။ သားေရးသမီးေရးေကာ ေျပလို႔လားဗ်ာ။ ကၽြန္ယံုတစ္ဖက္ကန္း၊ သားသမီးယံု စံုလံုးကန္းမဟုတ္လား။ လူမႈေရး က်ေတာ႔ေကာ သင္ေကာင္းလွ်င္ကၽြႏု္ပ္မဆိုးပါတဲ႔။တကယ္ေတာ႔သူေတာ္ေကာင္းဆိုတာသူေတာ္မွ
ကိုယ္ေကာင္းရတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး ေလ။သူမေတာ္ရင္လည္းကိုယ္ကေကာင္းရမွာ။ဘာသာေရးက်ေတာ႔ေကာ
အိုေကလို႔လား။ သဒၵါလြန္းဆြန္းေတာ္ေတာ္ရပ္တယ္ တဲ႔။ကိုယ္႔အိမ္မွာအလွဴခံလာရင္တစ္ခါတစ္ေလဆိုရင္
သဒၵါေသး တယ္။ ကိုယ္ကထည္႔မွန္းသိလို႔ ခဏခဏအလွဴရပ္လာရင္ ကၽြဲၿမီးတို လာတယ္မဟုတ္လား။ ၀န္ခံပါဗ်။ ကိုယ္ေတြ႔မို႔ပါ။ လွဴတဲ႔တန္းတဲ႔အခါ စားၾကေသာက္ၾကနဲ႔သဒၵါၾကည္လင္ေပမယ္ကၽြတ္ကၽြတ္အိပ္နဲ႔
အိမ္ကိုထည္႔ယူသြားရင္ေတာ႔ အလွဴရွင္စိတ္ဆိုးလာတယ္ မဟုတ္လား။ ၀န္ခံပါ။ ဒါလည္းကိုယ္ေတြ႔ပါ။ စီးပြါးေရးက်ေတာ႔ေကာ သူ႔ဘက္ကိုယ္႔ဘက္တကယ္ၾကည္႔ၾကလို႔လား။ဘယ္သူေသေသငေတမာရင္ၿပီးေရာ
တဲ႔။ တကယ္တမ္း စီးပြါးလုပ္လာၿပီးဆိုရင္ ဘယ္သူ မွအရံႈးမခံၾကဘူး။ စားသံုးသူဘက္ နည္းနည္းမွမၾကည္႔
ေပးၾကေတာ႔ပါဘူး။ စစ္ေရးစစ္ရာက်ေတာ႔ေရာ ကမၻာမီးေလာင္ သားေကာင္ခ် နင္းပါဗ်ာ။ တကယ္ျဖစ္ၿပီဆို မေကာင္းသူထိပ္၊ ေကာင္းသူထိပ္ပဲ။အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာေကာ...?။လူညီရင္ဤကိုကၽြဲလို႔ဖတ္ၾကသဗ်။ဥပေဒ ျပဌာန္း
တာလည္းဒီလူေတြပဲ။ ဖ်က္တာလည္းဒီလူေတြပဲ။ တရားစီရင္ေရး က်ေတာ႔ ေကာဒီလိုပဲ။ဒမသတ္တရားရွိပါ
ျငားလည္း တိမ္း ပါးငဲ႔ကြက္ လက္ေဆာင္ဖ်က္သတဲ႔။ ဒါေၾကာင္႔ ေငြမ်ားတရားႏိုင္လို႔ဆိုၾကတယ္မဟုတ္လား
ဗ်။ တကယ္ေတာ႔ တကိုယ္ေကာင္းစိတ္လံုး လံုးစြန္႔ႏိုင္သူ။အတၱလံုး၀ကင္းသူအတြက္ဘယ္ဘာသာတရားမွ်
မလိုပါဘူး။အခုေျပာခဲ႔တဲ႔လကၡဏာသက္ေသေတြကိုၾကည္႔ရင္ ေလာကမွာဘယ္လူသားတစ္ဦးတစ္ေယာက္
ကမွ် လူ႔ဥပေဒသႀကီးကို တင္းျပည္႔က်ပ္ျပည္႔ မလိုက္နာေနဘူးဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။ ဒါကို မိတ္ေဆြ၀န္ခံ
ရမွာျဖစ္သလို၊ကၽြန္ေတာ္ကလည္းလံုး၀၀န္ခံထားပါတယ္ဗ်ာ။ဒီကေန႔ကၽြန္ေတာ္တို႔လူေတြကတကိုယ္ေကာင္း
ဆန္တာ၊အတၱႀကီးတာမေကာင္းမွန္းသိတယ္။မေကာင္းဘူးလို႔လည္း ေျပာၾကတယ္။သူမ်ားကိုလည္းသင္ေပး
ၾကတယ္။ လူဆိုတာ သူမ်ားကမာနႀကီးရင္၊အတၱႀကီးရင္မေကာင္းဘူးလို႔လက္ညိဳးထိုးတတ္ေပမယ္႔ကိုယ္႔ကို
သူမ်ားက ေထာက္လာ ရင္ေတာ႔ ဟိုလုိျဖစ္လို႔၊ ဒီလိုျဖစ္လို႔ ဆိုၿပီး ေခါင္းေရွာင္ၾကတယ္။ တာ၀န္မယူၾကဘူး။ တျခားသူကိုျဖစ္ေစ၊ အေျခေန တစ္ခုခုကိုျဖစ္ေစ လြဲခ်ၾကတယ္။ ဒါကို မိတ္ေဆြ မျငင္းပါနဲ႔။ကၽြန္ေတာ္လည္း
အျငင္းပါဘူး။ ကိုယ္ေတြ႔မဟုတ္လားဗ်ာ။
ခ်ိဳးေဖာက္ တဲ႔အျပစ္ ရွိေနၾကတယ္။ အျပစ္ရွိေၾကာင္းလကၡဏာေတြကလည္း အလြန္ထင္ရွားေနၾကတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ အျပစ္ရဲ႕အဖိုးအခ အျပစ္ဒဏ္ကိုလည္းခံဖို႔ရွိေနၾကတယ္။နားမရႈပ္သြားပါနဲ႔ဗ်ာ။ဒီလိုပါ။လူ႔ေလာက
မွာ လူေတြအားလံုးက လိုက္နာရမယ္လို႔တညီတညြတ္တည္းလက္ခံထားာကတဲ႔လူ႔ဥပေဒႀကီးတစ္ခုရွိတယ္။
အဲ႔ဒီဥပေဒက လူမ်ိဳး၊ ဘာသာနဲ႔မဆိုင္ဘူး။ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔မပတ္သက္ဘူး။ကမၻာ႔လူသားမွန္သမွ်နဲ႔ပတ္သက္
ေနတဲ႔ လူ႔ဥပေဒျဖစ္တယ။ ဒီဥပေဒက နာမည္မရွိဘူး။ ေခါင္းစဥ္ တပ္မရဘူး။ ဒါေပမယ္႔ မုခ်ရွိေနတယ္။အဲ႔ဒီ
ဥပေဒက တျခားဟုတ္ရိုးလား။ တကိုယ္ေကာင္းမဆန္ရ၊ အတၱမာနမရွိရ၊ ဥပေဒပဲ ျဖစ္တယ္ဗ်။ ေလာကမွာ အရက္ သမား၊ ဖဲသမား၊ ဘိန္းစား၊ သူခိုး၊ ဓါးျပ၊ လူမိုက္ ဆိုတာ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းေတာ႔ သိပ္စည္းလံုးၿပီး ခ်စ္ၾကတာ။ သူေတာ္ခ်င္းခ်င္း သတင္း ေလြ႔ေလြ႔ဆိုသလိုအတူေနလို႔ရသဗ်။အခ်င္းခ်င္းအေပၚသည္းခံမွခံပဲ။
ဖဲသမားခ်င္း ပိုက္ဆံေခ်းဖို႔ သိပ္လြယ္။ ဒါေပမယ္႔တကိုယ္ ေကာင္းဆန္တဲ႔သူ၊အတၱမာနႀကီးသူမ်ားမွာ ႏွစ္
ေယာက္ေနလို႔ေတာင္မရဘူးဗ်။ ဂူတစ္ဂူထဲ ျခေသၤ႔ႏွစ္ေကာင္ေအာင္းလို႔ မျဖစ္ ဘူးဗ်ာ။ ဒါေၾကာင္႔ တကိုယ္
ေကာင္း ဆန္တဲ႔သူ၊ ကိုယ္႔ဘို႔ပဲၾကည္႔သူကို ဘယ္လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းကမွလက္ခံေလ႔မရွိဘူး။ ႏွာေခါင္းရွံဳ႕
ၾကသဗ်။ ကိုင္း... အခုမွပဲ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ႔ဆီေရာက္ေတာ႔တယ္။ မိတ္ေဆြက အရက္ေတြ၊ ဘိန္းေတြ၊ ဖဲေတြထားလို႔ကြမ္းယာ ေဆးလိပ္ေတာင္ ျမည္းစမ္းဖူးမယ္လို႔မထင္ဘူးဗ်။ဒါေပမယ္႔အတၱႀကီးဖူးတယ္မဟုတ္
လား။ တကိုယ္ေကာင္းစိတ္လည္းရွိဖူး တယ္မဟုတ္လားဗ်ာ။ လိုရင္းရွာေတာ႔ ကိုယ္ခ်င္းစာဆိုတာ ကိုယ္က သူ႔ေနရာမွာေနၿပီး ၊ခံစားေပးတာ မဟုတ္လား။ သူ႔ေနရာမွာ ငါဆို ရင္ငါေကာခံႏိုင္ပါ႔မလား ဆိုၿပီးေတာ႔ေပါ႔။ လူဆိုတာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို အခ်စ္ဆံုးပါ။ ဒီကေန႔ အတၱနဲ႔ ပရ မွ်ရမယ္။ ဘာညာဆိုတာ ႀကည္႔ေကာင္းေအာင္
ေျပာၾကရတာ။ တစ္ကယ္ေတာ႔ တကိုယ္ေကာင္းစိတ္၊ အတၱစိတ္ဆိုတာ လံုးလံုးပယ္ရမွာ ျဖစ္တယ္။ဒါမွသာ
အျပစ္ကင္းမွာ၊ အကုသိုလ္ကင္းမွာ၊ မတရားမႈ၊ ဆိုးညစ္မႈ၊ မွားယြင္းမႈ ကင္းမွာေပါ႔။ ဒီကေန႔ အဓမၼအမႈေတြ၊ ကံသံုးပါးက်ဴးမႈေတြဟာ ငါ ဆိုတဲ႔ အတၱအေပၚမွီၿပီး ျဖစ္တာမဟုတ္လား။ ငါလိုခ်င္တယ္။ ငါရခ်င္တယ္။ ငါ
ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ငါခံစားခ်င္တယ္။ ဆိုေတာ႔ ငါေတြ ဆံုးပါအံုးေတာ႔မလား။ ဒါေတြကို ျဖည္႔ဆည္းဖို႔လူေတြလုပ္
ၾက၊ က်င္႔ၾက၊က်ိဳးုစားရုန္းကန္ေနၾကတာကိုဘ၀လို႔ ေခၚၾကတာပဲမဟုတ္လားဗ်ာ။တကိုယ္ေကာင္းစိတ္၊အတၱ
သေဘာေတြေၾကာင္႔ အိမ္ေထာင္မွာမသာယာဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ လင္နဲ႔မယား လွ်ာနဲ႔သြားလို႔ ဆိုၾကတာမဟုတ္
လား။ သားေရးသမီးေရးေကာ ေျပလို႔လားဗ်ာ။ ကၽြန္ယံုတစ္ဖက္ကန္း၊ သားသမီးယံု စံုလံုးကန္းမဟုတ္လား။ လူမႈေရး က်ေတာ႔ေကာ သင္ေကာင္းလွ်င္ကၽြႏု္ပ္မဆိုးပါတဲ႔။တကယ္ေတာ႔သူေတာ္ေကာင္းဆိုတာသူေတာ္မွ
ကိုယ္ေကာင္းရတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး ေလ။သူမေတာ္ရင္လည္းကိုယ္ကေကာင္းရမွာ။ဘာသာေရးက်ေတာ႔ေကာ
အိုေကလို႔လား။ သဒၵါလြန္းဆြန္းေတာ္ေတာ္ရပ္တယ္ တဲ႔။ကိုယ္႔အိမ္မွာအလွဴခံလာရင္တစ္ခါတစ္ေလဆိုရင္
သဒၵါေသး တယ္။ ကိုယ္ကထည္႔မွန္းသိလို႔ ခဏခဏအလွဴရပ္လာရင္ ကၽြဲၿမီးတို လာတယ္မဟုတ္လား။ ၀န္ခံပါဗ်။ ကိုယ္ေတြ႔မို႔ပါ။ လွဴတဲ႔တန္းတဲ႔အခါ စားၾကေသာက္ၾကနဲ႔သဒၵါၾကည္လင္ေပမယ္ကၽြတ္ကၽြတ္အိပ္နဲ႔
အိမ္ကိုထည္႔ယူသြားရင္ေတာ႔ အလွဴရွင္စိတ္ဆိုးလာတယ္ မဟုတ္လား။ ၀န္ခံပါ။ ဒါလည္းကိုယ္ေတြ႔ပါ။ စီးပြါးေရးက်ေတာ႔ေကာ သူ႔ဘက္ကိုယ္႔ဘက္တကယ္ၾကည္႔ၾကလို႔လား။ဘယ္သူေသေသငေတမာရင္ၿပီးေရာ
တဲ႔။ တကယ္တမ္း စီးပြါးလုပ္လာၿပီးဆိုရင္ ဘယ္သူ မွအရံႈးမခံၾကဘူး။ စားသံုးသူဘက္ နည္းနည္းမွမၾကည္႔
ေပးၾကေတာ႔ပါဘူး။ စစ္ေရးစစ္ရာက်ေတာ႔ေရာ ကမၻာမီးေလာင္ သားေကာင္ခ် နင္းပါဗ်ာ။ တကယ္ျဖစ္ၿပီဆို မေကာင္းသူထိပ္၊ ေကာင္းသူထိပ္ပဲ။အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာေကာ...?။လူညီရင္ဤကိုကၽြဲလို႔ဖတ္ၾကသဗ်။ဥပေဒ ျပဌာန္း
တာလည္းဒီလူေတြပဲ။ ဖ်က္တာလည္းဒီလူေတြပဲ။ တရားစီရင္ေရး က်ေတာ႔ ေကာဒီလိုပဲ။ဒမသတ္တရားရွိပါ
ျငားလည္း တိမ္း ပါးငဲ႔ကြက္ လက္ေဆာင္ဖ်က္သတဲ႔။ ဒါေၾကာင္႔ ေငြမ်ားတရားႏိုင္လို႔ဆိုၾကတယ္မဟုတ္လား
ဗ်။ တကယ္ေတာ႔ တကိုယ္ေကာင္းစိတ္လံုး လံုးစြန္႔ႏိုင္သူ။အတၱလံုး၀ကင္းသူအတြက္ဘယ္ဘာသာတရားမွ်
မလိုပါဘူး။အခုေျပာခဲ႔တဲ႔လကၡဏာသက္ေသေတြကိုၾကည္႔ရင္ ေလာကမွာဘယ္လူသားတစ္ဦးတစ္ေယာက္
ကမွ် လူ႔ဥပေဒသႀကီးကို တင္းျပည္႔က်ပ္ျပည္႔ မလိုက္နာေနဘူးဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။ ဒါကို မိတ္ေဆြ၀န္ခံ
ရမွာျဖစ္သလို၊ကၽြန္ေတာ္ကလည္းလံုး၀၀န္ခံထားပါတယ္ဗ်ာ။ဒီကေန႔ကၽြန္ေတာ္တို႔လူေတြကတကိုယ္ေကာင္း
ဆန္တာ၊အတၱႀကီးတာမေကာင္းမွန္းသိတယ္။မေကာင္းဘူးလို႔လည္း ေျပာၾကတယ္။သူမ်ားကိုလည္းသင္ေပး
ၾကတယ္။ လူဆိုတာ သူမ်ားကမာနႀကီးရင္၊အတၱႀကီးရင္မေကာင္းဘူးလို႔လက္ညိဳးထိုးတတ္ေပမယ္႔ကိုယ္႔ကို
သူမ်ားက ေထာက္လာ ရင္ေတာ႔ ဟိုလုိျဖစ္လို႔၊ ဒီလိုျဖစ္လို႔ ဆိုၿပီး ေခါင္းေရွာင္ၾကတယ္။ တာ၀န္မယူၾကဘူး။ တျခားသူကိုျဖစ္ေစ၊ အေျခေန တစ္ခုခုကိုျဖစ္ေစ လြဲခ်ၾကတယ္။ ဒါကို မိတ္ေဆြ မျငင္းပါနဲ႔။ကၽြန္ေတာ္လည္း
အျငင္းပါဘူး။ ကိုယ္ေတြ႔မဟုတ္လားဗ်ာ။
ဒီေတာ႔ ေျပာခ်င္တာက မိတ္ေဆြေရာ၊ ကၽြန္ေတာ္ေရာ လူ႔ဥပေဒသႀကီးကိုေဖာက္ေနၾကတယ္။ဒီအ
တြက္ လကၡဏာေတြက လည္း စာဖြဲ႔လို႔မကုန္ႏိုင္ျဖစ္ေနပါတယ္။ဒီအတြက္လူတိုင္းဟာတကိုယ္ေကာင္းစိတ္
ႏွလံုးကင္းဖို႔၊ အတၱလံုးလံုးကင္းဖို႔ ပ်က္ကြက္မႈဆိုတဲ႔အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာရာဇ၀တ္မႈႀကီးေၾကာင္႔ဓမၼလို႔ေခၚတဲ႔
အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ တရားသူႀကီးကေပးမယ္႔ အျပစ္ဒဏ္အက်ိဳးဆက္ကိုခံ ဖို႔ရာႏႈန္းျပည္႔ေသခ်ာေနပါၿပီ။
ဒါကို ဘယ္လိုသိႏိုင္ပါ႔မတုန္း။ ဒါကို စဥ္းစားၾကည္႔ေတာ႔ လူမွန္ရင္ေသရမွာကို ေၾကာက္တယ္။ ေသတယ္
ဆိုတာ ဘာႀကီးလဲလို႔ေမးေတာ႔ဘယ္သူမွမသိၾကဘူး။သြားေလသူမ်ားရဲ႕အသက္ထြက္တာကို ျမင္ဖူး၊ႀကံဳဖူး
ပါရဲ႕။ ေသတာကမခက္ပါဘူး။ ၾကလည္းမၾကာပါဘူး။ လက္ေျဖာက္ တခ်က္၊မ်က္စိတမွိတ္အတြင္း ျဖစ္သြား၊
ၿပီးသြားႏိုင္တဲ႔ကိစၥ။တကယ္ေတာ႔လူေတြ ေသရမွာ ေၾကာက္တယ္ဆိုတာ ေသၿပီးႀကံဳရမယ္႔ဘ၀ကို ေၾကာက္
တာလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္က မီးပြိဳင္႔ေတြမွာ မီးနီျပရင္ ကားေတြက ရပ္ရ တာပါပဲ။ မီးနီက ဘာမွ လာမလုပ္ဘူး။ တကယ္ေတာ႔ မီးနီရင္ကားေတြရပ္တာဟာ မီးနီျဖတ္ရင္ႀကံဳရမယ္႔ ဒဏ္ကိုေၾကာက္ လို႔ပါပဲ။
ဒီလိုပဲလူေတြေသရမွာေၾကာက္တာက ေသၿပီးရင္ရင္ဆုိင္ရမယ္႔ဘာမွန္းမသိတာႀကီးကို ေၾကာက္တာျဖစ္တယ္။ ေသၿပးီရင္ဆိုင္ရမွာက အေကာင္းနဲ႔အဆိုး ႏွစ္ခုတည္းပါပဲ။ ေကာင္းတာလုပ္ေကာင္းတာျဖစ္၊ မေကာင္းတာျဖစ္ နိယာမအရ ဆိုရင္
မေကာင္းတာကပိုၿပီးေသခ်ာ ေနပါတယ္။ ဒါဆို ေသၿပီးေနာက္ဘ၀က မေကာင္းတာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲ
ပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ လူေတြဟာ မေကာင္းတာကိုႀကံဳမွာ ေၾကာက္ၿပီးေသရမွာကို ေၾကာက္ေနတယ္လို႔ေျပာရင္ ယုတၱိရွိတယ္။ ဒါဆိုရင္ ဒီဒုကၡထဲက လြတ္ေအာင္ဘယ္လိုမ်ား လုပ္ၾကမလဲ? ဒါကိုစဥ္းစားၿပီးအေျဖရွာၾကပါစို႔
တြက္ လကၡဏာေတြက လည္း စာဖြဲ႔လို႔မကုန္ႏိုင္ျဖစ္ေနပါတယ္။ဒီအတြက္လူတိုင္းဟာတကိုယ္ေကာင္းစိတ္
ႏွလံုးကင္းဖို႔၊ အတၱလံုးလံုးကင္းဖို႔ ပ်က္ကြက္မႈဆိုတဲ႔အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာရာဇ၀တ္မႈႀကီးေၾကာင္႔ဓမၼလို႔ေခၚတဲ႔
အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ တရားသူႀကီးကေပးမယ္႔ အျပစ္ဒဏ္အက်ိဳးဆက္ကိုခံ ဖို႔ရာႏႈန္းျပည္႔ေသခ်ာေနပါၿပီ။
ဒါကို ဘယ္လိုသိႏိုင္ပါ႔မတုန္း။ ဒါကို စဥ္းစားၾကည္႔ေတာ႔ လူမွန္ရင္ေသရမွာကို ေၾကာက္တယ္။ ေသတယ္
ဆိုတာ ဘာႀကီးလဲလို႔ေမးေတာ႔ဘယ္သူမွမသိၾကဘူး။သြားေလသူမ်ားရဲ႕အသက္ထြက္တာကို ျမင္ဖူး၊ႀကံဳဖူး
ပါရဲ႕။ ေသတာကမခက္ပါဘူး။ ၾကလည္းမၾကာပါဘူး။ လက္ေျဖာက္ တခ်က္၊မ်က္စိတမွိတ္အတြင္း ျဖစ္သြား၊
ၿပီးသြားႏိုင္တဲ႔ကိစၥ။တကယ္ေတာ႔လူေတြ ေသရမွာ ေၾကာက္တယ္ဆိုတာ ေသၿပီးႀကံဳရမယ္႔ဘ၀ကို ေၾကာက္
တာလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္က မီးပြိဳင္႔ေတြမွာ မီးနီျပရင္ ကားေတြက ရပ္ရ တာပါပဲ။ မီးနီက ဘာမွ လာမလုပ္ဘူး။ တကယ္ေတာ႔ မီးနီရင္ကားေတြရပ္တာဟာ မီးနီျဖတ္ရင္ႀကံဳရမယ္႔ ဒဏ္ကိုေၾကာက္ လို႔ပါပဲ။
ဒီလိုပဲလူေတြေသရမွာေၾကာက္တာက ေသၿပီးရင္ရင္ဆုိင္ရမယ္႔ဘာမွန္းမသိတာႀကီးကို ေၾကာက္တာျဖစ္တယ္။ ေသၿပးီရင္ဆိုင္ရမွာက အေကာင္းနဲ႔အဆိုး ႏွစ္ခုတည္းပါပဲ။ ေကာင္းတာလုပ္ေကာင္းတာျဖစ္၊ မေကာင္းတာျဖစ္ နိယာမအရ ဆိုရင္
မေကာင္းတာကပိုၿပီးေသခ်ာ ေနပါတယ္။ ဒါဆို ေသၿပီးေနာက္ဘ၀က မေကာင္းတာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲ
ပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ လူေတြဟာ မေကာင္းတာကိုႀကံဳမွာ ေၾကာက္ၿပီးေသရမွာကို ေၾကာက္ေနတယ္လို႔ေျပာရင္ ယုတၱိရွိတယ္။ ဒါဆိုရင္ ဒီဒုကၡထဲက လြတ္ေအာင္ဘယ္လိုမ်ား လုပ္ၾကမလဲ? ဒါကိုစဥ္းစားၿပီးအေျဖရွာၾကပါစို႔
ဒါန၊ သီလ၊ဘာ၀နာ။ဒါနဆို ေပးကမ္းျခင္း၊ကုသိုလ္ေပါ႔။အကုသိုလ္ကိုကုသိုလ္နဲ႔ ေခ်မယ္၊ေထမယ္။
သခ်ၤာ နည္းနဲ႔ေပါ႔။ ျဖစ္မလား၊ မေသခ်ာဘူး။ ဘာေၾကာင္႔ဆို အေရအတြက္တူေပမယ္႔အရည္အေသြးကမတူ
ၾကေလဘူး။ လူေတြက ကုသိုလ္ကို ေၾကာက္လို႔ လုပ္တာ။ ဒါမလုပ္ရင္ မျဖစ္တဲ႔အေနန႔လုပ္တာ။အကုသိုလ္
က်ေတာ႔ ႀကိဳက္လို႔ လုပ္တာ။ စိတ္ထဲကေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ လုပ္တာ။ ဒါျဖင္႔ သီလက်ေတာ႔ ေကာ။ သီလဆို
ေတာ႔ ေဆာင္ရန္နဲ႔ ေရွာင္ရန္ ျဖစ္တယ္။ သီလနည္းနဲ႔ဆိုရင္ေတာ႔အခက္ခဲႏွစ္ခုရွိတယ္။ပထမတစ္ခုကသီလ
ဆိုရင္ အားလံုးကိုထိန္းဖို႔လိုတယ္။ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ တစ္ခုက်ိဳးရင္အားလံုးက်ိဳးလို႔ပါ။ဒီေန႔လူေတြထင္
ထားတာက ငါးပါး သီလမွာတစ္ပါးက်ိဳးရင္ ေလးပါးေတာ႔က်န္ေသးတယ္လို႔ထင္ၾကတယ္။မုသာ၀ါဒကလြဲၿပီး
က်န္တာထိန္တယ္ဆိုတဲ႔သူမွာ ဘာမ်ားက်န္ မလဲ? အကုန္ကုန္ၿပီပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ တစ္ကယ္ေတာ႔သီလ
ဟာအေရအတြက္မ်ားေပမယ္႔ တစ္လံုးတစ္၀သေဘာေဆာင္တယ္။ သီလဆိုတာတစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါးဆက္ႏြယ္
ခ်ိတ္ဆက္ေနတာ ျဖစ္တယ္။ သီျခားစြာလြတ္ကင္းေနတာ မဟုတ္ ဘူး။ သီးျခားစီ ကင္းလြတ္ၿပီး သူ႔သေဘာ
သူေဆာင္တဲ႔ သီလမ်ားနဲ႔ဖြဲ႔စည္းထားတဲ႔ ဓမၼဆိုရင္လည္း ေရွ႕ေနာက္မညီတဲ႔၊ ဆီေလ်ာ္ စပ္ဟပ္မႈကင္းတဲ႔ဓမၼ
မည္ကာမတၱႀကီး ျဖစ္ေတာ႔မွာေပါ႔။ သီလမွာရွိတဲ႔ ေဆာင္ရန္နဲ႔ေရွာင္ရန္ဟာသေဘာအတူတူပါပဲ။လူေတြက
ေရွာင္ရန္ကိုသတိထားၾကေပမယ္႔ ေဆာင္ရန္ကိုေတာ႔အေျခေနေပးမွလု္ခ်င္ၾကတယ္။ဒါမမွန္ပါဘူး။မေကာင္း
တာကိုေရွာင္ျခင္းနဲ႔ ေကာင္းတာကိုေဆာင္ျခင္းဟာ တန္းတူအေရး ႀကီးပါတယ္။ ဒီေန႔ လူသားအမ်ားစုရဲ႕
ျပႆနာက မေကာင္းတာကိုမေရွာင္တဲ႔ျပႆနာ မဟုတ္ဘူး။ ေကာင္းတာကိုသိလ်က္နဲ႔ေရွာင္ၾက တဲ႔ျပႆ
နာ ျဖစ္တယ္။ ဒီကေန႔ကမၻာႀကီးအက်ည္းတန္တာဟာ လူေတြမေကာင္းမႈက်ဴးတာေၾကာင္႔ လို႔ အဓိကေျပာ
ရမွာထက္ ဘာလုပ္ ရင္ေကာင္းတယ္ဆိုတာကို သိလ်က္နဲ႔ မသိက်ိဳးကၽြံျပဳေနလို႔ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာရမွာျဖစ္
တယ္။ မိတ္ေဆြဘ၀မွာလည္း ေကာင္းတာကိုလုပ္ သင္႔ေၾကာင္းသိလ်က္နဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္၊သူမ်ား
ကိုလြဲခ်မႈပိုမ်ားလိမ္႔မယ္။ ေနာက္ဆံုးအခက္ခဲကဘာ၀နာဆိုရာမွာစိတ္နဲ႔ဆိုင္တဲ႔ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္မႈကိစၥ။ကံသံုး
ပါးမွာ မေနာကံဟာ အဆိုးဆံုး၊ အခက္ဆံုးလို႔ ဆိုတယ္ဗ်။ စိတ္တစ္ခုကိုထိန္းႏိုင္ရင္ အားလံုးေျပလည္သြား မွာျဖစ္ေပမယ္႔အခက္ဆံုးကလဲဒါပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ တခ်ိန္ေတာ႔ျဖစ္လာမယ္ ေမွ်ာ္ၿပီး ႀကိဳးစားေနေပမယ္႔ ဒီလို
ႀကိဳးစားရင္းနဲ႔ ေတာင္စြယ္ ေနကြယ္ေနၾကရတယ္။ စား၀တ္ေနေရး၊ သားေရးသမီးေရး၊ရပ္ေရးရြာေရး၊အေရး
ပါင္းမ်ားစြာထဲမွာ ရုန္းကန္ေနရတဲ႔ လူေတြကထုနဲ႔ ေထးမဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ႔ ေသျခင္းတရားကဒီေန႔လား?
မနက္ျဖန္လား? မေျပာႏိုင္တဲ႔ဘ၀။ ဒီေန႔ကမၻာႀကီးကပိုၿပီးပူေႏြးလာေနလို႔ရာသီဥတုေတြေျပာင္းျပန္ ျဖစ္လာ
ရတယ္။ ကပ္ေဘးေတြတိုးလာတယ္။ စစ္မက္ေရးရာေတြ ပိုၿပီးၾကားလာရတယ္။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြပိုၿပီး ႀကီးလာ ေနတယ္။ လူေတြရဲ႕စာရိတၱပိုၿပီး က်ဆင္းလာေနတယ္။ ဒီလိုအေျခေနမွာ မိတ္ေဆြဘာလုပ္မလဲ! အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဓမၼတရား ရံုးရဲ႕ စီရင္ခ်က္အျပစ္က ဘယ္လိုရုန္းထြက္မလဲ!
သခ်ၤာ နည္းနဲ႔ေပါ႔။ ျဖစ္မလား၊ မေသခ်ာဘူး။ ဘာေၾကာင္႔ဆို အေရအတြက္တူေပမယ္႔အရည္အေသြးကမတူ
ၾကေလဘူး။ လူေတြက ကုသိုလ္ကို ေၾကာက္လို႔ လုပ္တာ။ ဒါမလုပ္ရင္ မျဖစ္တဲ႔အေနန႔လုပ္တာ။အကုသိုလ္
က်ေတာ႔ ႀကိဳက္လို႔ လုပ္တာ။ စိတ္ထဲကေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ လုပ္တာ။ ဒါျဖင္႔ သီလက်ေတာ႔ ေကာ။ သီလဆို
ေတာ႔ ေဆာင္ရန္နဲ႔ ေရွာင္ရန္ ျဖစ္တယ္။ သီလနည္းနဲ႔ဆိုရင္ေတာ႔အခက္ခဲႏွစ္ခုရွိတယ္။ပထမတစ္ခုကသီလ
ဆိုရင္ အားလံုးကိုထိန္းဖို႔လိုတယ္။ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ တစ္ခုက်ိဳးရင္အားလံုးက်ိဳးလို႔ပါ။ဒီေန႔လူေတြထင္
ထားတာက ငါးပါး သီလမွာတစ္ပါးက်ိဳးရင္ ေလးပါးေတာ႔က်န္ေသးတယ္လို႔ထင္ၾကတယ္။မုသာ၀ါဒကလြဲၿပီး
က်န္တာထိန္တယ္ဆိုတဲ႔သူမွာ ဘာမ်ားက်န္ မလဲ? အကုန္ကုန္ၿပီပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ တစ္ကယ္ေတာ႔သီလ
ဟာအေရအတြက္မ်ားေပမယ္႔ တစ္လံုးတစ္၀သေဘာေဆာင္တယ္။ သီလဆိုတာတစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါးဆက္ႏြယ္
ခ်ိတ္ဆက္ေနတာ ျဖစ္တယ္။ သီျခားစြာလြတ္ကင္းေနတာ မဟုတ္ ဘူး။ သီးျခားစီ ကင္းလြတ္ၿပီး သူ႔သေဘာ
သူေဆာင္တဲ႔ သီလမ်ားနဲ႔ဖြဲ႔စည္းထားတဲ႔ ဓမၼဆိုရင္လည္း ေရွ႕ေနာက္မညီတဲ႔၊ ဆီေလ်ာ္ စပ္ဟပ္မႈကင္းတဲ႔ဓမၼ
မည္ကာမတၱႀကီး ျဖစ္ေတာ႔မွာေပါ႔။ သီလမွာရွိတဲ႔ ေဆာင္ရန္နဲ႔ေရွာင္ရန္ဟာသေဘာအတူတူပါပဲ။လူေတြက
ေရွာင္ရန္ကိုသတိထားၾကေပမယ္႔ ေဆာင္ရန္ကိုေတာ႔အေျခေနေပးမွလု္ခ်င္ၾကတယ္။ဒါမမွန္ပါဘူး။မေကာင္း
တာကိုေရွာင္ျခင္းနဲ႔ ေကာင္းတာကိုေဆာင္ျခင္းဟာ တန္းတူအေရး ႀကီးပါတယ္။ ဒီေန႔ လူသားအမ်ားစုရဲ႕
ျပႆနာက မေကာင္းတာကိုမေရွာင္တဲ႔ျပႆနာ မဟုတ္ဘူး။ ေကာင္းတာကိုသိလ်က္နဲ႔ေရွာင္ၾက တဲ႔ျပႆ
နာ ျဖစ္တယ္။ ဒီကေန႔ကမၻာႀကီးအက်ည္းတန္တာဟာ လူေတြမေကာင္းမႈက်ဴးတာေၾကာင္႔ လို႔ အဓိကေျပာ
ရမွာထက္ ဘာလုပ္ ရင္ေကာင္းတယ္ဆိုတာကို သိလ်က္နဲ႔ မသိက်ိဳးကၽြံျပဳေနလို႔ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာရမွာျဖစ္
တယ္။ မိတ္ေဆြဘ၀မွာလည္း ေကာင္းတာကိုလုပ္ သင္႔ေၾကာင္းသိလ်က္နဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္၊သူမ်ား
ကိုလြဲခ်မႈပိုမ်ားလိမ္႔မယ္။ ေနာက္ဆံုးအခက္ခဲကဘာ၀နာဆိုရာမွာစိတ္နဲ႔ဆိုင္တဲ႔ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္မႈကိစၥ။ကံသံုး
ပါးမွာ မေနာကံဟာ အဆိုးဆံုး၊ အခက္ဆံုးလို႔ ဆိုတယ္ဗ်။ စိတ္တစ္ခုကိုထိန္းႏိုင္ရင္ အားလံုးေျပလည္သြား မွာျဖစ္ေပမယ္႔အခက္ဆံုးကလဲဒါပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ တခ်ိန္ေတာ႔ျဖစ္လာမယ္ ေမွ်ာ္ၿပီး ႀကိဳးစားေနေပမယ္႔ ဒီလို
ႀကိဳးစားရင္းနဲ႔ ေတာင္စြယ္ ေနကြယ္ေနၾကရတယ္။ စား၀တ္ေနေရး၊ သားေရးသမီးေရး၊ရပ္ေရးရြာေရး၊အေရး
ပါင္းမ်ားစြာထဲမွာ ရုန္းကန္ေနရတဲ႔ လူေတြကထုနဲ႔ ေထးမဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ႔ ေသျခင္းတရားကဒီေန႔လား?
မနက္ျဖန္လား? မေျပာႏိုင္တဲ႔ဘ၀။ ဒီေန႔ကမၻာႀကီးကပိုၿပီးပူေႏြးလာေနလို႔ရာသီဥတုေတြေျပာင္းျပန္ ျဖစ္လာ
ရတယ္။ ကပ္ေဘးေတြတိုးလာတယ္။ စစ္မက္ေရးရာေတြ ပိုၿပီးၾကားလာရတယ္။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြပိုၿပီး ႀကီးလာ ေနတယ္။ လူေတြရဲ႕စာရိတၱပိုၿပီး က်ဆင္းလာေနတယ္။ ဒီလိုအေျခေနမွာ မိတ္ေဆြဘာလုပ္မလဲ! အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဓမၼတရား ရံုးရဲ႕ စီရင္ခ်က္အျပစ္က ဘယ္လိုရုန္းထြက္မလဲ!
0 comments:
Post a Comment